Modlitwa-czym jest i na czym polega?

Co to jest modlitwa?
Modlitwa jest to otwarcie się człowieka na Boga. Modlitwa jest tym lepsza, im głębsza jest nasza wiara: im lepsze jest nasze życie - pełne zaufania Opatrzności Bożej, Jego Miłości i Miłosierdziu, pełne służby bezinteresownej bliźniemu. Jest to zwykła i najprostsza rozmowa z Bogiem naszym Najlepszym Ojcem i Przyjacielem. Jest zwróceniem się do Boga w prośbie, dziękczynieniu czy uwielbieniu. Kiedy człowiek się modli, wchodzi w żywą relację z Bogiem. Święci i KKK tak mówią o modlitwie:
Modlitwa – jak naucza za św. Janem Damasceńskim Katechizm Kościoła Katolickiego – jest wzniesieniem duszy do Boga lub prośbą skierowaną do Niego o stosowne dobra” (KKK 2559). Święta Teresa od Dzieciątka Jezus mówi o modlitwie, że jest ona: „wzniesieniem serca, prostym spojrzeniem ku Niebu, okrzykiem wdzięczności i miłości zarówno w cierpieniu, jak i radości”, Katechizm zaś najbardziej ogólnie mówi, że modlitwa polega na „żywym i osobistym związku z Bogiem żywym i prawdziwym” (KKK 2558). Modlitwa chrześcijańska polega więc na naszej osobowej relacji z Bogiem Ojcem, Synem - Jezusem Chrystusem i Duchem Świętym, który wzbudza w nas pragnienie spotkania z Nim (KKK 534). Modlitwa jest darem Boga dla nas, jest odpowiedzią na inicjatywę i pragnienie Boga. „Modlitwa – czy zdajemy sobie z tego sprawę czy nie – jest spotkaniem Bożego i naszego pragnienia. Bóg pragnie, abyśmy Go pragnęli” (KKK 2560). Również „nasza modlitwa błagalna jest – w sposób paradoksalny – odpowiedzią. Jest odpowiedzią na skargę Boga żywego: Opuścili Mnie, źródło żywej wody, żeby wykopać sobie cysterny popękane (Jr 2,13). Modlitwa jest odpowiedzią wiary na darmową obietnicę zbawienia, odpowiedzią miłości na pragnienie Jedynego Syna” (KKK 2561). Modlitwa chrześcijańska jest związkiem przymierza między Bogiem i człowiekiem w Chrystusie” (KKK 2564).

Rodzaje modlitwy jakie mogą być i na czym polegają?

Ze względu na cel modlitwy wyróżniamy:
1) Modlitwę uwielbienia – jest to forma modlitwy, której celem jest uwielbienie Boga. W niej człowiek uwielbia Boga dla Niego samego, dlatego, że On jest, że jest Panem i Stwórcą. Uwielbia Jego majestat, doskonałość, wielkość. Taką formę modlitwy widać:

• niektórych psalmach: sławiących Boga lub wzywających narody do uwielbiania Go;
• modlitwie liturgicznej: „Chwała na wysokości Bogu” podczas Mszy św. czy w hymnie odmawianym w brewiarzu „Ciebie Boga wysławiamy”;
• modlitwie „Ojcze nasz”: „święć się imię Twoje”.
2) Modlitwę dziękczynienia – jej celem jest dziękowanie Bogu za otrzymane dary. Człowiek mając świadomość otrzymania darów od Boga, dziękuje Mu za nie. W każdej Eucharystii, która oznacza właśnie „dziękczynienie”, kapłan wypowiada słowa: „Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu”, na co lud odpowiada: „Godne to i sprawiedliwe”. Św. Paweł w swych listach wzywa do dziękczynienia:

• ,,W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was” (1 Tes 5,18);
• ,,Trwajcie gorliwie na modlitwie, czuwając podczas niej wśród dziękczynienia (Kol 4,2).
3) Modlitwę przebłagania – jej celem jest przeproszenie Boga za popełnione grzechy, zaniedbania, niewykorzystane łaski. Modlitwa ta wyraża naszą skruchę, uniżenie przed Bogiem i żal z powodu grzechów. Ta forma modlitwy obecna jest:
• W modlitwie „Ojcze nasz”: „odpuść nam nasze winy”;
• W modlitwie liturgicznej: „Spowiadam się… że bardzo zgrzeszyłem…”  „Panie, zmiłuj się nad nami”.
4) Modlitwę prośby – jej celem jest prośba skierowana do Boga o różne rzeczy. Gdy prosimy o coś Boga, wyrażamy swą zależność od Niego, Jego wyższość. W kierowaniu próśb do Boga ważna jest ufność, pokora i poddanie się woli Bożej, gdyż Bóg jako nieskończenie dobry i mądry wie lepiej, czego nam tak naprawdę potrzeba. Pan Jezus zachęca nas również: „Proście, a będzie wam dane” (Mt 7,7). Trzeba pamiętać, że istnieje hierarchia próśb: „najpierw Królestwo, następnie to, co jest konieczne, by je przyjąć i współdziałać w jego przyjściu” (KKK 2632).
5) Modlitwa wstawiennicza-jest po prostu zabieganiem w modlitwie o innych.
Modlitwa wstawiennicza jest darem Ducha Świętego. To sam Duch Święty przyczynia sie za nami w błaganiach zgodnie z wolą Bożą (Rz 8,26-27). Modlić się wstawienniczo oznacza równocześnie jednoczyć się z Chrystusem Zmartwychwstałym, który żyje i wciąż wstawia się za nami do Ojca (Hbr 7,25). Chrystus bowiem wszedł do samego Nieba, aby teraz wstawiać się za nami przed obliczem Boga (Hbr 9,24).
Jest to zatem modlitwa o charakterze prośby, w której jedna osoba lub grupa osób wstawia się do Boga za drugim człowiekiem. Jest to najbardziej bezinteresowna modlitwa prośby, ponieważ jest błaganiem Boga o łaski dla innych osób, czasem zupełnie nieznanych.
Celem głównym modlitwy wstawienniczej jest oddanie chwały Bogu oraz zbawienie człowieka. Nie są to magiczne formuły, wypowiadane przez grupę osób, których celem jest jedynie spełnienie naszych pragnień. Jeżeli nawet modlitwa wstawiennicza dotyczy konkretnych sytuacji, zranień, chorób lub błogosławieństwa, to zawsze ostatecznie zmierza ona do zbawienia człowieka i objawienia chwały Boga. Ważną i oczywistą kwestią dotyczącą rozmów podczas modlitwy wstawienniczej jest zachowanie w tajemnicy przez uczestników modlitwy spraw, o których jest mowa.
Modlitwa wstawiennicza nie może zastąpić sakramentu pokuty lub być jego namiastką. Brak nawrócenia jest często wręcz przeszkodą w skutecznym prowadzeniu modlitwy. Doświadczenie duchowe i roztropność nakazują zaproponować najpierw spowiedź świętą, a potem modlitwę wstawienniczą. Rozeznanie odnośnie modlitwy wstawienniczej jest przeprowadzone przez osoby, które mają duże doświadczenie życia duchowego oraz odznaczają się osobistym, głębokim życiem modlitewnym.
Św. Ignacy powiedział, że mamy prosić tak, jakby wszystko zależało od nas, a oczekiwać tak, jakby wszystko zależało od Boga. Jeśli więc potrzebujesz wsparcia modlitewnego, jeśli potrzebujesz wspólnoty ludzi, którzy razem z Tobą będą błagać Boga w Twoich intencjach, daj się zachęcić przez Jezusa: Przyjdź do mnie ty, który utrudzony jesteś i ty, która obciążona jesteś, a Ja was pokrzepię (Mt 11,28).

Ze względu na podmiot modlitwy (tego, kto się modli) wyróżniamy:

1) Modlitwę liturgiczną – jest to modlitwa Kościoła, publiczny akt ludu Bożego. Włączamy się w tę modlitwę poprzez:

a) udział w Eucharystii oraz przyjmowanie sakramentów św. i sakramentaliów;
b) udział w różnych obrzędach, które są wyrazem modlitwy Kościoła;
c) Liturgię godzin (brewiarz).

2) Modlitwę prywatną – oznacza ona po prostu osobiste obcowanie z Bogiem sam na sam, osobistą rozmowę z Nim. Sobór Watykański II naucza w tej kwestii: „Życie duchowe nie ogranicza się jednak do udziału w samej liturgii. Choć bowiem chrześcijanin powołany jest do wspólnej modlitwy, powinien także wejść do swego mieszkania i w ukryciu modlić się do Ojca, a nawet, jak uczy Apostoł, powinien modlić się nieustannie” (Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium, nr 12).

Ze względu na sposób modlenia się wyróżniamy:

1) Modlitwę werbalną (słowną) – wypowiadana jest zarówno głośno, jak też w myślach
2) Modlitwę dyskursywną (rozważanie lub rozmyślanie) – to rozważanie jakiejś prawdy. Odprawiana jest zazwyczaj w myślach, rzadziej ustnie. Podczas tej modlitwy główną rolę odgrywa intelekt.
3) Modlitwę medytacyjną – jest to przylgnięcie do poznanej prawdy. Główną rolę odgrywa tu sfera afektywno-wolitywna.
4) Modlitwa biblijna- gdy modlimy się korzystając z Biblii
5) Modlitwa rozważania- gdy nie zastanawiamy się nad wydarzeniami z życia Jezusa

Jak dobrze się modlić??

Aby skutecznie się modlić trzeba, by modlitwa
• Wytrwała
• Systematyczna
• Otwarta na Bożą wolę
Sprzyja temu ustalenie stałego czasu na modlitwę oraz dobranie odpowiedniego miejsca zapewniającego spokój i ciszę.
W ocenie modlitwy nie możemy kierować się swoimi odczuciami. Czasem wydaje się nam, że nasza modlitwa jest nieudana, czasem jesteśmy z niej zadowoleni. Pamiętajmy jednak, że te odczucia mogą być bardzo zawodne.
Nie są ważne nasze zmienne odczucia, ważny jest osąd Boży: to, czy nasza modlitwa może podobać się Bogu. Dobra modlitwa jest wierna – to znaczy odmawiam ją codziennie; wytrwała – to znaczy nie ulegam zniechęceniu; pokorna – to znaczy pamiętam, że oto ja, grzeszny i ograniczony człowiek, stoję przed świętym i niepojętym Bogiem.
Pan Jezus żąda od nas, abyśmy modlili się z wiarą i byli otwarci na wolę Boga, naszego Ojca. Aby modlitwa była miła Bogu, a dla nas skuteczna, musi być dobra. Taką była modlitwa Pana Jezusa i świętych. Za ich wzorem trzeba modlić się:

• z uwagą i skupieniem ducha, aby rozmowa z Bogiem nie była mechanicznym poruszaniem warg;
• z pokorą i czcią jak ewangeliczny celnik, bo Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym tylko łaskę daje. Pomni na to, że „modlitwa pokornego przebija niebiosa” wyznajemy z Mickiewiczem: „Panie, czymże ja jestem przed Twoim obliczem? Prochem i niczem!”;
• z wiarą we wszechmoc i ufnością w dobroć Bożą;
• z poddaniem się woli Boga, który wie najlepiej, co dla nas dobre;
• wytrwale, nie przestając się modlić, chociaż by Bóg przez dłuższy czas nie uczynił zadość naszym prośbom;
• w imię Jezusa, który nas zapewnił: „O cokolwiek prosić będziecie Ojca mego w imię moje, da wam”.
Skutki modlitwy zależą w dużej mierze od jej wewnętrznej wartości. Czym sen dla ciała, tym modlitwa dla ducha. Serdeczna rozmowa z Bogiem chroni od grzechu, umacnia w dobrym, upodabnia do Boga („z jakim wdajesz, takim się stajesz”), wyprasza łaski i pociechy Boże.
Jedyny sposób, by modlić się źle? Nie modlić się wcale.

Jaka postawę przybrać na modlitwie??

Najbardziej właściwe wydają się postawy stojąca, klęcząca lub siedząca.

• Stojąca postawa wyraża szacunek jaki mamy wobec Boga oraz gotowość do działania.
• Postawa klęcząca wyraża nasze oddanie Bogu oraz pokorę w relacji do Niego.
• Postawa siedząca najbardziej nadaje się na modlitwę wymagającą długiej uwagi i skupienia.
• ważne by była ona na tyle wygodna by nas nie rozpraszała i drażniła, z drugiej strony wyrażała nasz szacunek wobec Boga(!).

• Ważne także jest nasze odcięcie się od bodźców rozpraszających naszą uwagę (dźwięków, osób, itp.).

Z czego mogą wynikać nasze problemy z modlitwą?

Najczęstszymi "problemami" z modlitwą są:

• Brak świadomości Bożej obecności (brak wiary)
• Brak podporządkowania się woli Boga (brak ufności)
• Brak systematyczności (brak miłości wobec Boga)
• Rozproszenia (brak skupienia)
• Trwanie w grzechu ciężkim (brak nadziei)